Jammer dat je alweer gaat…

In mijn dagelijkse werk ben ik bezig met aardbevingen. In de klas van mijn dochter mag ik vertellen over mijn bouwkundige ervaringen.

De inspiratie

In de voorbereiding op de les Verbouw een gebouw maak ik een korte Powerpoint met wat plaatjes en filmpjes over aardbevingen om de nieuwsgierigheid en het enthousiasme te prikkelen. Tijdens de presentatie hangen ze aan mijn lippen, stellen ze veel vragen en er ontstaat een leuke dialoog als we aan het eind van de korte presentatie de overstap maken naar een concrete ontwerpopdracht.

De opdracht

De kinderen mogen een leegstaand gebouw in de buurt van school herinrichten. De klas krijgt de uitdaging dit vanuit verschillende rollen te bekijken. Wat zouden we met dit gebouw kunnen doen voor kinderen? En voor opa en oma? En voor dieren? De creativiteit en het enthousiasme van de kinderen is inspirerend. Uitgangspunt: alles mag, maar het gebouw moet wel blijven staan. Een schoenendoos stelt het gebouw voor, twee wc-rollen op hun kant in de doos de constructie en een boek dat hierop rust de eerste verdieping. Alles mag eruit (ook de constructie), maar het boek moet uiteindelijk wel weer terug te plaatsen zijn.

De uitwerking

De kinderen worden in groepjes verdeeld, iedere groep met een eigen rol. Het beste idee wordt verder uitgewerkt. De opa’s en oma’s krijgen een groene hal met gezellige hoekjes om koffie te drinken, de kinderen een overdekte speeltuin in het gebouw en de dieren een mini-dierentuin met een heus ren-parcours. Na afloop van de les staat de klas vol kleurrijke maquettes, schetsen en knutsels en roept een klasgenoot van mijn dochter me na: “Het was erg leuk en jammer dat je alweer weg gaat!” Wat mij betreft is dit wederzijds, want ik vond het erg leuk om te doen en zo mijn bijdrage te kunnen leveren aan het onderwijs in de klas van mijn dochter!

Pepijn, vader van drie kinderen (9, 8, 6 jaar)